landlouper ['lændˏlaupә(r)]
n.
流浪者, 冒险者
Landlouper \Land"loup`er\, n. [D. landlooper, lit., landrunner;
land land + loopen to run. See {Land}, and {Leap}.]
A vagabond; a vagrant. [Written also {landleaper} and
{landloper}.] ``Bands of landloupers.'' --Moltey.